Bittere tomaat (of Afrikaanse eierplant)

De bittere tomaat (Solanum aethiopicum) wordt ook wel de Afrikaanse eierplant genoemd. Deze soort wordt aangetroffen in zuidelijk Aziƫ en tropische delen van Afrika.
Deze soort is een directe familie van, onder andere, de tomaat (Solanum lycopersicum of Lycopersicon esculentum) en de aubergine (Solanum melongena).

Inderdaad lijkt deze vrucht bes van deze soort op een soort kruising tussen een aubergine (eggplant, in het Engels) en een tomaat. Biologen vermoeden dat de bittere tomaat wel eens kan afstammen van de paarse eierplant (Solanum anguivi), een wilde voorouder. Andere biologen proberen ons weer eens in verwarring te brengen door te melden dat die paarse eierplant slechts een cultivar is van de bittere tomaat.

In diens natuurlijke habitat heeft de bittere tomaat natuurlijk het voordeel van veel zonlicht. Dat zorgt voor een uitbundige groei, waardoor de vaak sterk vertakte plant wel 2,5 meter hoog kan worden. In ons land is het een stuk minder aangenaam en dus zal de Afrikaanse eierplant onder glas ingezaaid moeten worden en pas later worden uitgeplant op een zonnige plaats.

De bloemen zijn prachtig stervormig. Kelk- en kroonbladen zijn vergroeid. De kleur is wit. De vijf gele meeldraden zijn als een bundeltje rondom de stijl te vinden, maar zijn wel vrij van elkaar. Na de bloei ontstaat een vrucht, die er uitzien als kleine vleestomaatjes met een stevige steel of als een minipompoen. Meestal worden deze vruchten nog groen geoogst, voordat ze een dikke schil krijgen. Bij het rijpen ontstaat een diepe oranjerode kleur, onder andere door de vorming van behoorlijk wat caroteen. De smaak is afhankelijk van het ras zoetachtig tot iets bitter. De vrucht wordt zowel vers als gekookt gegeten. Omdat de vruchten ook in de late herfst beschikbaar zijn, worden het ook wel kerstaubergines genoemd.

In Afrikaanse landen worden de bladeren van de bittere tomaat als gekookte bladgroente gegeten en blijken zelfs nog voedzamer te zijn dan de vruchten. De vrucht wordt zowel rauw als gekookt gegeten. De bitterheid van die vrucht hangt af van de hoeveelheid saponine die het bevat. Daardoor hebben sommige cultivars van de bitere tomaat een zoete smaak, terwijl behoorlijk bitter kunnen zijn.

Intussen wordt de bittere tomaat steeds populairder als cultuurgewas. Daardoor ontstaan er meer en meer cultivars die aangepast zijn aan de plaatselijke omstandigheden en smaakbeleving. In ons land wordt de bittere tomaat uitsluitend ingezet als stekje in winterse bloemstukjes. Heb je toch een stukje Afrikaans zonlicht in huis tijdens die donkere dagen.

Wil je zelf eens proberen de bittere tomaat (of Afrikaanse eierplant) op te kweken dan kun je hier de zaadjes bestellen.

No comments:

Post a Comment